Nederlandse versie van dit artikel: Vervallen glorie

Foto: Johan De Vos

Akşamları bazen hüzün sarar beni. Ya da melankoli. Büyük Türk Yazarı Orhan Pamuk’a göre hüzün; Osmanlı İmparatorluğu’nun kaybettiği ihtişamına tanıklık eden İstanbul şehrinin manzarasından ve sokaklarından yayılan, bir duygudur.

Dışarıya bakmadan yazamam, bir türlü. Penceremden, evlerin çatılarının dansını görmem lazım. Dünya savaşı bombardımanından bir milim bile eğilmeden ayakta kalmış o barok kiliseyi görmem gerek. Gökyüzünde usulca sürüklenen bulutları, bahçemizdeki akçaağacın, uzun ve yakıcı yaz güneşiyle kavrulmuş yapraklarının, akşamın son güneş ışığına doğru uzanıyor oluşlarını …

Akşamları bazen hüzün sarar beni. Ya da melankoli. Büyük Türk Yazarı Orhan Pamuk’a göre hüzün; Osmanlı İmparatorluğu’nun kaybettiği ihtişamına tanıklık eden İstanbul şehrinin manzarasından ve sokaklarından yayılan, bir duygudur. İmparatorluğun yıkılışı bir anda öyle hızlandı ki; esnafın havuz muslukları ve camilerin çatı yapımında kullanılmış olan kurşunları acelece satın almaları, gazetelerde memnuniyetsizlikle karşılandı. Pamuk’a göre melankoli ise daha bireysel bir duygudur. Bu duygu bazen öğle yemeğinin ardından kaplar içimi. Ardından öğle şeytanı ziyaret eder beni. Tüm bunlara karşı, nerede ve ne zaman okuduğumu harfiyen hatırladığım, eski çizgi romanları bulup okumak, kanıtlanmış bir çaredir benim için.

Orhan Pamuk’un iddiasına rağmen, son derece güzel bir kelime olan ‘hüznü’ kullanmayı tercih ediyorum. Akşamları iştah açıcı bir yemekle bu duygu bastırılabilir. Yanında da yapıldığı üzümden adını alan Anadolu şarabı Öküzgözü de olursa kesinlikle işe yarar. Hüzünle uyanmandığın sürece etkili olduğunu düşünüyorum.