Weemoed
Yazının Türkçe versiyonu:Efkar
Ik stapte in mijn auto.
Zette de muziek op en toen overviel mij als een golfslag de weemoed.
De muziek was van de Turkse zanger Zülfü Livaneli en het lied dat mij in vervoering bracht ‘Karlı Kayın Ormanında’ of ‘In een besneeuwd beukenbos’. Op tekst van mijn lievelingsdichter Nâzım Hikmet, om wie ik de Turkse taal ben beginnen te studeren. Ik bevond mij in het midden van de Ardense bossen, reed met mijn auto over glooiende hellingen omzoomd door dennen en liet de muziek en tekst op mij inwerken.
‘In een besneeuwd beukenbos loop ik ’s nachts verder. Weemoed overvalt mij. Reik mij je hand. Waar is je hand?’
Waarom houden Turkse mensen zo vast aan hun dubbele nationaliteit, vroeg iemand zich af. Omwille van de weemoed, antwoordde ik. Ikzelf ben pas een klein decennium bezig met de studie van de Turkse taal en literatuur en toch overvalt mij reeds dat diep gewortelde gevoel van weemoed, dat zo eigen is aan de Turkse poëzie en muziek.
‘Mijn vaderland, de sterren of mijn jeugd, wat is het verste van mij verwijderd?’
Foto: Jan Van Gorp
0 Yorum