Version française de cet article: Corona /Covid 19

İlk zamanlar;
Önemli değil canım, bir nevi grip işte!…
Yarasa çorbası içenlere yarasadan geçmiş…

Sonra;
Öldürücü! Çok tehlikeli Maazallah!

Ne yapmalı?
Elini yıka – Başkalarıyla arana bir buçuk metre mesafe koy – Maske takarsan iyi olur
Sonra;
Maske yok- Kendiniz maske yapın – Maske takmak mecburi!
El temizlik jeli – Bizim kolonyada varmış bir hikmet, yeniden anladık!

Lockdown ile tanışma;
Zaruri yerler hariç her yer kapalı.
Marketlere saldıııır! Meğer tuvalet kağıdı ne kadar da önemliymiş!

Birinci dalgayı atlattık. Atlattık ama binlerce ölü… Ne hastayken yanlarında olabildik ne de öldüklerinde! Sevdiklerimizle vedalaşamadık, cenazelerini yıkayamadık, mezarlarına bir karış toprak atamadık… Öyle yapayalnız gönderdik. Ebediyete yalnız göç…

İkinci dalga geliyor, dikkat!!!

Onun için Elini yıka – Bir buçuk metre mesafeye dikkat et – Maske tak – Mümkün mertebe evden çalış
İkinci dalga birincisinden de kötü geçti.

Aşı bulundu!
Aşı yapılana kadar 3. dalganın gelmemesi için;
Elini yıka – Bir buçuk metre mesafeye dikkat et – Maske tak – Mümkün mertebe evden çalış

Covid 19 Ne getirdi, ne değiştirdi?
Sandığımız kadar temiz değil mişiz! Elimizi gerektiği gibi ve yeterince yıkamıyormuşuz! ( Lafım günde 5 lavabo 5 abdest yıkayanlara değil !)
Hapşırınca, elimizle ağzımızı kapatmamalıymışız! Bu da yanlışmış! Dirseğimizle ağzımızı kapatacakmışız. Neden? Çünkü elimize gelen mikropları dokunduğumuz yerlere bulaştırıp, mikrobun yayılmasına neden oluyormuşuz! Bilmiyorduk, öğrendik.
Bayanlarla tokalaşmayınca dışlanıyor ve şeriatçı oluyorduk! Şimdi kimse kimse ile tokalaşamıyor!
Her ne kadar çevremizdeki insanlara laf söylesek, beğenmesek de ; o insanlarla iletişimin, sosyal hayatın ne kadar önemli olduğunu gördük, yaşadık, anladık…
Paramızı bile istediğimiz gibi harcayamaz olduk! Restoranlar kapalı, tatile gidemiyorsunuz, deniz yok, orman yok, gezi yok, kahvehane yok, eş dost ziyareti yok, …
Evlat anne babasına dokunamaz, komşu komşuya gidemez, kardeş kardeşe sarılamaz olduk….
Hastalarımızı ziyaret edemez, cenazelerimizi uğurlayamaz olduk…
Rengi, dili, ırkı ne olursa olsun tüm dünyada insanlar bu ortak duyguları yaşadı.
Bir musibet bin nasihatten iyidir derler bizde. Sizce ders aldık mı?