Ay vuruldu
Ve düştü

Geceden arta kalan
Yorgunluk gibi indi yatağa
İnerken…
Her durağın ismini okuyan
Ama
Son durakta inecek
Otobüs yolcusu gibi
Bakışlarını bıraktı
Gelecek durağa
Bilmeden…
Gücü, göz altlarında tükenik
Yaramaz gülücüklü
Yorgun bakışlı
Gündüz düşlerine yenik
Biri de…
Varsın akadursun bir nehir
Öte yanda
Aktıkça derinleşen…
İçim diyor ki;
Şarkılara sussam
Türkülere konuşsam
Ne yazık
Hiçbiri olmadan
Gülüşün düşüyor geceye
Esmer oluyorsun sonra

Yıllar önce çektirdiğin
Fotoğraftaki gibi
Bir gülüş yerleştirmişsin
Yüzüne bugün…
Farkında olmadan
Olsun
Bir kadınsın…
Her kadın ki
Kendi volkanına hükümlüdür…
Ne çoğalmasını bilmiş
Ne de kalmış kimsesiz.

Eski bir fotoğraf gibi silikleşmiş
Bir görüntüdür
Belki de
Brüksel’de
Bir mekanın eskimesidir zaman.
Dışım da
Aynı şeyi söyler…
Şarkılara sussam
Türkülere konuşsam
Ay vuruldu
Ve düştü
Gülüşün düşüyor geceme